Babydolfijntjes & Teletubbies

Na vorige keer Rainbow Beach zijn we naar Rockhamption gereden, nou wat ben ik blij dat ik daar weg ben! Het was een heel vreemd stadje, overal liepen cowboys rond en het waren allemaal rednecks, net alsof je een Americaanse film binnen was gestapt. We zijn savonds daar uit eten gegaan in een cowboycafe, nou ik heb mijn ogen daar uitgekeken, op de tv was alleen maar Shania Twain en overal hingen foto's van stierrijden en daarbij was ook nog een countryliveband aan het spelen..
Ach, wat ik hiervan heb geleerd is dat de Redneckscene gewoon niet voor me is weggelegd en als ik eerlijk ben staat een cowboyhoed me ook voor geen meter en in ruitjesbloezen lijk ik een lesbienne.

De dag erna zijn we naar Bundaberg gereden maar aangezien het regende was er geen drol te doen en zijn we doorgereden naar Agnes Water, een plek waar ook weinig te beleven valt maar er is daar een plekje en dat heet Town of 1770, nou die naam alleen was voor ons genoeg reden om daar een nachtje te vertoeven.
Het is heel raar dat er vanaf Rainbow Beach tot aan Airlie beach geen drol te beleven valt, dus we zijn maar een dag voluit doorgecrosst naar McKay, waar we 2 nachten zijn gebleven zodat we een dag niet in de auto hoefden te zitten. Hoe omschrijf ik Mckay.. nou het is een klein stadje ziet er gezellig uit maar de prijzen van hostels of motels schieten torenhoog overal bovenuit dus zijn we terecht gekomen in motel Kooyong (hier kom ik later op terug). Het is minder redneck dan Rockhampton maar ook hier vliegen ze om je oren, Babs en ik besloten het er toch van te nemen en op stap te gaan, eerst zijn we naar een Ierse pub gegaan waar we echt het vreemde idee hadden dat we op minder-validen-avond waren gaan stappen. Ik heb mijn ogen uitgekeken, zo'n apart volk hier, ik kan het ook gewoon niet omschrijven, het is gewoon alsof ze daar een paar hersencellen tekort komen.
Ook waren de meiden enorm opgedoft, cocktailjurkjes met 5 lagen make-up en hakken waar zelfs een proffesionele dragqueen nog van op zou kijken, wat ben ik blij dat ik niet elke keer die moeite van optutten in Nederland hoef te doen als ik even een drankje ga doen.
Nou na een biertje of een aantal zijn we naar club Karma gegaan, nou volgens mij was er iets mis met Babs haar karma want die heeft de volle laag van mensen die je niet om je heen wil hebben op zich gehad.. We waagden wat dansjes en om de minuut hing er weer een andere mafkees om haar heen, wel heel vermakelijk om te zien, dat dan weer wel.

Toen hadden we besloten een hapje te gaan eten en kwamen we een Ier en een jongen uit Melbourne tegen waar we mee aan de praat raakten, toen ze vroegen waar we verbleven antwoorden ze met zwoele blik: aaaah Kooyong...
Dus Babs en ik wilde graag weten wat daar allemaal gaande was, nou laten we het er op houden dat het niet helemaal een zuiver motelletje is waar we verbleven, dus de gordijnen hebben we grotendeels dicht gehouden en de deur zat stevig op slot :P

Na die hele ervaring zijn we doorgegaan naar Airlie Beach, WAJO, echt joh wat een uitzicht hier, het ligt tussen bergen aan een intens blauwe rustige zee waar (volgens mij voor de sier) zeilbootjes op drijven. Het water lokt je aan om er in te springen maar helaas is dat verboden door het kwallenseizoen hier maar daar hebben ze een prachtoplossing voor, de Lagoon, een zwembad recht naast de zee die uit een resort uit Turkije had kunnen komen en hij is hardstikke gratis, palmboompjes eromheen en bakken maar!
De eerste nacht hebben we op een camping gezeten 10 km hier vandaan, met de mooiste natuur denkbaar, overal palmbomen, omgeven door bergen en een overload aan kaketoes en salamandertjes. De dag erna zijn we meer richting centrum gegaan en verblijven we 3 dagen in een hostel voor de zeiltrip, gelukkig is het centrum hier relax maar levendig, ons hostel is gehorig maar goedkoop en ook het eten is zeer goed te doen en ook zeer goedkoop (hollanders dat we zijn).
De eerste nacht daar goed op stap geweest met Babs en 2 meiden die we op Fraser hadden ontmoet en 's nachts had ik geen zin om naar het hostel teruggegaan dus ben ik even naar de zee gehobbelt, er hangen daar gewoon lichtjes in de bomen, hoe leuk is dat?! helaas was er wel door die lichtjes geen ster aan de lucht te zien maar toch heb daar ik nog een tijdje gezeten.

De dag daarna ben ik naar de kapper geweest, EINDELIJK weer kort en voor de eerste keer naar een kapsalon geweest om mijn haar te laten knippen, ooh de ervaringen die ik hier opdoe :P.

TOEN was het tijd voor de zeiltocht, we moesten een kwartiertje lopen naar de haven waarvan onze boot The British Defender zou vertrekken, nou 15 minuten is niks, maar probeer dat maar eens met je bagage, 30 blikjes bier en een pak Goon, nouuu dan doe je er wel een tijdje over, volgens mij ging het nummer Bloed Zweet en Tranen over deze ervaring ;).
Aangekomen bij de boot moesten we onze schoenen inleveren en ontmoeten we onze kaptein, een verwilderde zeeman met lang blond krullenhaar en het leven staat in zijn gezicht, verder stond ie al met zijn sjekkie en kop koffie paraat. Toen begon hij een strenge speech over de suicide side van de boot waar je dus niet mocht zitten (lage kant als je vaart) en dat we de zee moesten respecteren en geen rotzooi erin moeten deponeren enzo.
Toen moesten we onze spullen beneden dumpen en zagen we ons bed, oei, ik lag met babs samen in een bed bovenin, waar je nog 5 cm de ruimte had om te liggen.. waardoor je als een slangenmens jezelf moest vouwen om er in te komen.. nou ik weet niet of het jullie is opgevallen maar ik heb niet veel weg van een slangenmens -_-.
Wind in de zeilen en beentjes laten bungelen aan de niet-zelfmoord-zijde, de lucht was strakblauw en de zon scheen volop en het uitzicht was weer geweldig, uit de felblauwe zee staken rotsen op die bekleed waren met bomen en die waren dan weer bezaaid met vogels met af en toe een verdwaalde zeilboot ervoor.

Toen stopten we op een plek waar we mochten snorkelen, MET stingersuit tegen de kwallen, dus ik pak mijn stingersuit, ik heb met een knalrood hoofd mezelf er ingeduwd en toen ik klaar was voelde ik me net een teletubbie vooral omdat mijn kruis op geen enkele mogelijkheid mijn kruis wilde bereiken maar ergens tussen mijn knieen bleef steken, maar hey, ik was klaar voor het snorkelavontuur! In de motorboot en springen maar, van boven werden ze gevoerd dus we waren omringt door de meest kleurige vissen.
Marlot heeft een angst voor vissen dus die hoorde je om de paar minuten: "IEWHL IEWL IEWWWWL"... "IK RAAKTE IETS AAN!"... "Waaaat was dat?, raakte jij me aan?!"
Wat een entertainment ;)
Ik heb echt ontzettend mooie visjes gezien, ook een Elvis, een grote vis met kuif en intens dikke lippen.
Terwijl ik ronddobberde vroeg ik me ineens af hoe ik in hemelsnaam terug die motorboot in moest komen, ik zag de eersten terug de boot ingaan en zag hoe Dave, de zwoele bootsjongen, iedereen soepel uit het water de boot in slingerde -_-.
Ik zag al helemaal voor me hoe ik in zeeleeuwstyle het water uit zou komen en die boot in zou glibberen, toch maar naar de boot gezwommen en zei nog: Dave, I feel so sorry for you right now! En met een beweging zat ik weer in de boot, wonderbaarlijk!
Tegen de tijd dat we terugkwamen op de boot stond er koffie en thee klaar en had ik mezelf op het dek geparkeerd met een kop thee. Ook Kaptein liep een beetje daar in zichzelf te mompelen met een sjekkie en een kop koffie, hij keek een paar keer in zijn kop, keek om zichheen en gooide onder een luide: "BLEEERGH" zijn koffie over de reling.
Nou ik moest zo lachen, helemaal na zijn verhaal van het respecteren van de zee.

Zonsondergangtime! wow WAUW oooh aaaaaah! (dat zegt genoeg, kijk de foto's maar!)
Na het eten was het tijd voor een biertje en kwam Kaptein ons vragen of we uit Nederland kwamen, waarop hij trots vertelde dat hij met nederlanders was opgegroeid, dus we stonden in het goeie boekje bij hem :)
11 uur waren we kapot en zijn we gaan slapen (JA MAM EN PAP, ik ging op tijd slapen haha :P )

Smorgens hoor ik geklik naast me en draai me om en hangt Kapteins gezicht voor de mijne: GOODMORNING LOVE! terwijl hij een poging deed om thee te zetten, maar ik was wel in een keer wakker :P

De wind was enorm heftig die dag en de golven waren hoog, eerst zijn we op een andere plek gaan snorkelen wat echt geweldig mooi was, ook het koraal was hier heel veel kleuriger maar helaas ook veel dood koraal.. maar gelukkig leefden de vissen wel.
Toen was het tijd voor Whithaven Beach, 2 uur moesten we zeilen door die enorme golven en toen zei onze bootsjongen: jongens jullie moeten van kant wisselen, volgens mij was mijn gezichtsuitdrukking niet heel vrolijk vooral omdat ik niet wist hoe ik zo snel aan die andere kant zou moeten komen, maar GELUKKIG mochten we eerst in het midden zitten en toen waren Babs en ik de lul, want wij zaten het dichtst naast het zwendelding wat iets met de mast doet, en we moesten dus eerst de hendels slingeren terwijl de rest naar de overkant ging en daarna konden wij naar de overkant. De boot stond zo scheef dat ik naar de overkant gekropen ben, haha moet er prachtig uit hebben gezien :P.
Nog een paar keer gewisseld van kanten en natuurlijk mijn voet daardoor open gehaald, want dat soort dingen gebeuren mij.
Maaaaar toen we eenmaal op Whithaven aankwamen, waaaauhaaauw ik heb nog nooit zoiets moois gezien, maar dan ook echt, dit was echt adembenemend, het witste en meest pure zand dat ik ooit heb gezien en de zee blauwer dan blauw in allerlei verschillende tinten op de achtergrond groene bergen en dan in de zee nog een mini-eiland.
Dit is echt een droomplek gewoon, ik heb er een rondje over het strand gelopen en het 1,5 uur dat we er waren vloog gewoon voorbij, ook heb ik nog 3 pijlstaartroggen gezien en hier weer mijn tanden proberen te schrobben met het zand, ik weet niet wie die leugens heeft verspreid over witte tanden door het zand hier?! TRAP ER NIET IN, want de komende dagen knars ik nog zand..
Toen was het tijd om een slaapplek te vinden toen het al donker was, maar gelukkig is Kaptein zeer ervaren en zijn we daar aangekomen, heerlijk gegeten en weer een drankje naar binnen gewerkt. Toen weer vroeg gaan slapen en de volgende ochtend was het weer tijd om naar het vaste land te gaan.
na een tijdje zeilen zagen we wilde babydolfijntjes, waar we heel veel geluk mee hebben gehad want normaal is het te koud voor hen nu om naar de oppervlakte te komen.
En na 3 uur zeilen waren we weer aan land, ik heb nog steeds zwabberbenen (het is nu 2 dagen later) maar hopelijk trekt dat nog weg ;)

Het was absoluut de moeite waard, ik heb er enorm van genoten, ben poepiebruin geworden (ik kom nu in de buurt van Willem-Jan en Emma, PAS MAAR OP JONGENS, ik haal jullie nog wel in!) De zon scheen, de zee was blauw, visjes en zo en we hebben enorm geluk gehad want vanaf morgen word het weer kakweer... maar ook dat overleven we wel weer, gelukkig gaat de voorspelde cycloon naar het zuiden dus die ontwijken we! Toen we terugkamen was het ook gelijk st. Patricksday dus dat was een goeie reden om nog even te feesten ;)

Verder staat er nu voor eerst Mission Beach op de planning waar Babs en Marlot gaan sky-diven en daarna gaan we door naar Magnetic Island en komt het einde van onze trip samen steeds dichter in zicht... spannend!